Necdet YILMAZ
Burhan Doğançay ile ilk kez Aydın Doğan Vakfı’nın New York’taki Birleşmiş Milletler Binası’nda düzenlediği Barış Karikatürleri Sergisi’nin açılışında tanıştım. Ardından East River manzaralı Water Club’daki yemekte aynı masada yan yana oturup sohbet etme şansı buldum. Tarihten sanata kadar bir çok konuda konuştuk, bir araya gelen her Türk gibi memleketi kurtardık…
İkinci görüşmem, bazı sanatçı arkadaşlarımla birlikte Soho’daki atölyesinde oldu. Bizi beyaz çalışma tulumuyla karşıladı. Bir sanatçıyı tanımak için en iyi mekan atölyesidir diye düşünürüm her zaman. Çünkü orası onun en mutlu ve kendini rahat hissettiği yerdir. Bize Brooklyn Köprüsü üzerinde çektiği fotoğrafları gösterdi. Burada çalışan işçilerin tuvaletleri gelince aşağı işediklerini söyledi. Duvar fotoğrafları çekerken bazı ülkelerde casus sanılarak tutuklandığı anılarını anlattı. Bir sanatçı olarak New York’taki hayatta kalma serüveninden, yeni projelerinden bahsetti, espirili bir dille. Bu arada onun en yakın yardımcısı ve hayat arkadaşı Angela da biraz Türkçe daha çok İngilizce olarak katıldı sohbetimize.
Onu üçüncü gördüğüm yer iki ay önceki İstanbul Contemporary Art Fuarı’ndaki galerisiydi. Bir masada oturuyor, ziyaretçilerle sohbet ediyordu. Bir yandan da onunla resim çektirenleri kırmıyor ve satılan kendi tasarımı ürünlere imza atıyordu. Her halinden yorgun ve hasta olduğu belliydi. Kendisine “hoşçakalın” derken bunun son kez olduğunu hissetmiştim…
Doğançay’ın sanatı hakkında konuşma yetisine sahip değilim. Ancak konsolosluktaki garanti maaşlı devlet memurluğunu bırakıp kendini sevdiği işe, sanata adamak ve bunun her türlü çilesini çekip MoMA, Metropolitan, Guggenheim gibi dünyaca ünlü müzelerde yer bulmak kolay bir iş değil. Onun yaşamının sonuna kadar devam eden bu tutkusu, Türkiye’nin en pahalı resmini yapan kişi olmasından daha önemli benim için..
***
Necdet Yılmaz, is a New York-based Turkish cartoonist. See his website www.necdetyilmaz.com
He can also be reached on his Facebook page