Medya, devletin ‘sorumlu gazetecilik’ isteğine uymaya başladığında işin varabileceği son noktayı göstermek amacıyla Çin Propaganda Bakanlığı ve diğer kurumlardan medyaya giden söz konusu talimatlardan bir bölümünü paylaşıyorum
Bu haftasonu ABD’de gündem ‘futbol’. Ama görün ki, ABD’yi adeta kilitleyen bu dev final maçı, bu ülkede olan biten her şeye çok duyarlı küresel medyanın umurunda bile değil.
2007 yılında Barack Obama’nın ABD Başkanlık seçim kampanyasını takip ederken, Obama’dan en sık duyduğum kampanya retoriklerinden biri de eşinin bir sözüne dayanıyordu. Michelle Obama, ‘normal olmak bizim için çok eski değil. Yakın zamana kadar biz de normaldik’ demişti.
Ünlü fizikçi Stephen Hawking, özellikle bilim – kurgu sevenleri hayal kırıklığına uğratacak bir açıklama yaptı: Karadelik diye bir şey yok.
Demokrasi, seçmene seçme özgürlüğünün yanı sıra seçmeme özgürlüğü ve gücü de verebilir mi? Bazı ülkelerde oy pusulularına eklenen NOTA seçeneği bu özgürlüğü de veriyor.
Atlantik’te başı boş halde sürüklenen içi aç ve hastalıklı farelerle dolu terkedilmiş Sovyet dönemi yolcu gemisinin, İngiltere’ye yaklaştığı tahmin ediliyor.
Popüler gazetecilik düşünceyi, durumları ve olayları aşırı basitleştirme üzerine kurulu. Bunu yaparken 3 anlamsal öğeden yararlanır: Slogan, klişe ve basmakalıp(stereotype).
Çin yönetimi, 250 bin gazeteciyi, ‘Partinin ideolojisi ve hükümete bağlılığı’ konusunda sınava tabi tutmaya karar verdi.
Yüksek Mahkeme’nin sol eğilimli kanadında yer alan en yaşlı üyesi, ‘’emekliye ayrılarak Obama’ya kendi yerine aynı görüşten bir hakimi atama fırsatı vermesi’’ çağrılarını reddederek herkesi şok etti.
Bir kollektif kuşku hissi var ki bu şehirde, özellikle kış aylarında bir köpük gibi kabarıyor, şehrin en olmayacak mahallerinde, en beklenmedik köşelerinde bir öcü gibi karşınıza dikiliveriyor.