SİNEM SOYKAN
Sevdiğim her şey, dünya haritasının üzerinde parmağımın ucuyla gösterdiğim küçücük bir noktadan ibaret..
Özlem sadece beş harf.. Gerisi koca bir boşluk.. İstediğim her şeye sahibim.. Ve sahip olduğum her şeyin kölesi.. İçimde bir yer canımı acıtıyor, derinlerde. Tam kestiremiyorum neresi olduğunu,tek duyduğum beni rüyalarımda her gece çağıran o çaresiz ses.. Kalbimi bulamıyorum.. Sadece bakıyor, duyuyor, hareket ediyorum.
Karanlık bir gece.. Karanlık ve yalnız.. İnsanlar geliyor, insanlar gidiyor.. Hayır, dünya benim için dönmesini durdurmuyor. Oysa ben duruyorum. Duruyor ve özlüyorum. Özlemin rengi siyah.. Yalnızlık gözlerimin siyahı içinde kayboluyor.. Derin bir nefes alıyorum sigaramdan.. Başım dönüyor.. Hatıralardan, ardımda bıraktıklarımdan, kavuşsam da eskisi gibi olmayacağını bildiğim her şeyden.. Değişiyorum.. Kalbimin yerinde koca bir boşluk var artık.. Hiçbir şey hissedemiyorum.
Gözlerimi kapatıyorum yavaşça.. Kordon’dayım.. Arkadaşlarımla oturuyorum.. Her şey daha renkli.. Gecenin koyu mavisine eşlik ediyor sohbetimizin tatlı ezgisi.. Gülümsüyorum.. İnsanların gözlerinin içine bakıyorum ve korkmuyorum.. Ait olduğum yerdeyim, evimde.. Burada kalmak istiyorum.. Sonra bir ses geliyor uzaktan ve gözlerimi açıyorum..
Bitti..
İnsan için en zor şey, bulunduğu yere ait olmamak değil; ait olduğu yerde hiçbir zaman olamayacağını bilmektir.. Bu yoldan geriye dönüş yok, biliyorum… Her seçim acı verir.. Bu ise, çok fazla..
***
Sinem Soykan: İzmirli. 9 Eylül Üniversitesi mezunu. Yıllarca muhabir olarak çalıştı. ABD’de gazetecilik eğitimine devam ediyor.