Çünkü gazetecilik bir eylemdir, bir kurum değildir. Bu eylemi yaptığınızda gazeteci olursunuz, yapmadığınızda artık gazeteci olmazsınız. Gazetecilik, genetik veya içine doğulan silinmez bir kimlik de değil.
“Peşin yargılarına hapsolmuş kişilerin, bu peşin yargılarını destekleyecek bilgileri değerlendirmeye alıp, yargılarını desteklemeyen bilgileri görmezden gelme eğilimlerini ifade eden önyargıyı doğrulama eğiliminin bu haberin hazırlanışında bir faktör olarak varolduğu görülmektedir”.
ABD’de kamu görevlileri ve yetkililerinin, gazetecilere karşı, ‘yayın yolu ile hakaret’ davası açmaları serbest değil. Trump bu durumu değiştirmek istiyor. İşte bu basın özgürlüğü korumasının arka planı:
ABD’de hasım basın ile başkanlar arasındaki çekişmelerin son yarım yüzyılına bakıldığında şu gerçek ortaya çıkıyor: Hükümetlerin muhalifi bir medya, o hükümetlerin ve toplumların asıl dostudur.
Cemal Tunçdemir, gazeteci Amy Goodman’ın, Amerikan medyasında, Kızılderililerin ‘Dakota Petro Boru Hattı’na karşı protestoları konusundaki sessizliği nasıl kırdığının öyküsünü anlatıyor:
‘Eğer online ortamda yazıp çiziyorsan amatörsün, eğer New York Times’ta yazıyorsan profesyonelsin’ şeklindeki eski konseptin artık bir gerçerliliği yok.
Gawker sitesinde patronun bizzat devreye girerek bir haber sildirmesi üzerine sitenin yayın yönetmeni ve haber koordinatörü editoryal bağımsızlığın ihlal edildiği gerekçesiyle istifa etti.
PBS, NPR ve C-SPAN nedir? Nasıl yönetiliyorlar ve neden ülkenin en güvenilir kurumları arasındalar?
”…gazetecilikleri kendinden menkul, kişisel çıkarlarına odaklı ve tek dertleri programlarının yayında kalmaya devam etmesi olan yeni bir dedikodu-sohbetçi türü ortaya çıktı’’
Basın, yönetenlere değil, yönetilenlere hizmet için vardır. Devletin basını sansür gücü (censor) yok edildi ki, basın devleti sertçe eleştirebilme (censure) gücüne sonsuza kadar sahip olsun.